Op de cover (zie vorige post) zag je de zintuigen. Dit was de basis vanuit waar ik mijn #verbindingsboek op baseerde. Het zat al langere tijd in mijn hoofd en ik wist dat ik er een poppetje bij wilde, maar hoe het tot uiting moest komen? Geeeeeen idee!
Uiteindelijk (na weken peinzen) heb ik in paint een snelle schets gemaakt. Het idee was dat de kinderen door middel van de zintuigen vanuit hunzelf iets konden schrijven. De kader met hartjes moest een patroon worden. De witte hartjes zouden dan door de invuller gekleurd kunnen worden. En in de symbolen van de zintuigen, was schrijfruimte. Dit is wat ik stuurde naar The Artistry.
Op basis hiervan maakten zij hun eerste schets. Daarna werd het uitgewerkt en kon ik mijn feedback erop geven. Well, het poppetje was wel zoals ik het geschetst had, maar ik voelde het gewoon niet. Het idee was leuk, maar het kwam niet goed uit de verf. Maar ja, hoe moest het dan wel? Ik gaf bij de illustrators aan dat ik zou gaan nadenken over hoe we het beter konden vormgeven.
Een paar dagen later sprak ik in de avond met één van de proefouders. En ineens bedachten we dat we tekstblokjes konden gebruiken en dan de zintuigen als symbool in een hoekje. Ja, dit klonk goed! En je raadt het nooooooooit! De volgende ochtend ontving ik PRECIES DIT in mijn mailbox vanuit de illustrators. Alsof ze bij het gesprek aanwezig waren geweest. Anderen noemen dit telepathie of bizar. I call it God. En het e-mailtje die gewoon precies was zoals ik wilde, was voor mij de bevestiging dat het zo goed was. Ondertussen gaf ik aan dat ik de omlijning ook nog wel gekleurd wilde hebben en hahaha, again, juist op dat moment waren ze daar zelf al mee bezig. Wat een heerlijk proces!
In mijn post van morgen geef ik iets meer informatie over waarom ik gekozen heb voor de opbouw van de vragen en pagina’s.
Maar voel je vooral vrij om te melden wat je ziet en hoe je dit boek vindt.
